DERVİŞ OLMAK İSTİYORUM
Derviş olmayı düşlerim bazen…
Aklım fikrim yaratanda..!
öyle yürüyeyim günlerce…
Ne ayağıma bulaşan çalıya takılayım,
Ne başımı çarptığım duvara.
öyle kendimce, kendi kendime yürüyüp durayım işte.
Bir ben olayım. Birde beni yaradan.
Ne uğraşıp durayım; çarşı pazarda ki fiyatlarla,
Ne sıkayım canımı memleketin başka işleriyle.
Varsın kendini büyük sanan büyüklerimiz!
Oyalanıversinler! Sen dedin, ben demedimlerle…
Menzili görüp de, tırmanmaya korkanlar değilmi bunlar?
Oraya varmak sabır isterken…
Sabır fakirleriyle yürünürmü bunca yol.
Evliya çelebi sabretmeseydi…
Gezip görebilirmiydi dünyanın dört bir yanını.
Yunus’un çiçeklerden aldığı ilham,
Mevlana’nın hamdım, piştim, yandım derken öğrettikleri…
Hacıbektaş’ı veliyi, Akşemsettin’i, Hacı Bayram’ı…
Düşünüyorum da
Derviş olasım geliyor.
Varsın diyorum.
Vursun birbirini vahşice insanlar.
Birisi çalsın, birisi hortumlasın, diğeri de kapıp kaçsın!
Derviş olup dolaşayım istiyorum.
Varsın başörtüsüyle dünya yıkıp yapsınlar!
Elin oğlu artık neredeyse insanı kopyalarken.
Kocaman dinimizi bohça edip dürsünler türban ile!
Benim işim iman ile benim işim tevhit ile… Benim yolum yaratana
Derviş olmak istiyorum!
06. 07. 2013